Co masz na myśli mówiąc 'ideały'? Cel raczej miał na myśli przekazać ludziom ograniczonym na wartości innych ludzi, że tak na prawdę to nie jest wyborem. Żyd rodzi się żydem, jak katolik katolikiem w praktykującej rodzinie. A i okazuje się, że żydom bardzo dobrze jest być żydami, o czym świadczy końcowa scena.

Nie do końca, żyd może przejść na katolicyzm i na odwrót. Człowiek ma swój rozum i wiarę może sobie wybrać.

Sądząc po Twojej wypowiedzi nie zrozumiałeś filmu. Głównym przesłaniem filmu jest tolerancja i krytyka antysemitów (nawet ogólnie osób nienawidzących innych). Film jest komedią, a zarazem dramatem i trzeba go oglądać z lekkim przymrużeniem oka. To nie jest film na którym masz się śmiać do rozpuku, to zabawna sytuacja z dramatycznymi wątkami. Sama historia nie jest tutaj tak istotna, jak przesłanie. Zauważ, że Jan i jego syn byli zaciętymi antysemitami, ale spadek całkowicie zmienił ich nastawienie, gdyż z początku musieli lubić Żydów, a na końcu okazało się, że nie są tacy źli, tak jak ich zwyczaje jak początkowo sądzili, wręcz przeciwnie. Gdyby nie pieniądze, nigdy by się nie zmienili - Jan kłóciłby się ciągle z sąsiadem, a syn bezskutecznie próbował by poderwać Sarę. Dodatkowo całą konstrukcję filmu można przenieść na inną religię jak np. Islam czy na inną tematykę o podobnym zagadnieniu. Oczywiście, jeżeli ktoś będzie wszędzie widział spisek Żydów to posądzi autora scenariusza o usilną chęć pokazania Żydów z dobrej strony (w różnych celach). Na szczęście ja nie należę do takich osób, dzięki temu mogłem film ocenić "trzeźwym okiem". Warto pamiętać też, że film jest częścią cyklu "Święta Polskie", a że są u nas są mniejszości żydowskie to zdecydowano się na historię o święcie żydowskim. Mój odbiór filmu: czasami warto się zastanowić dlaczego nienawidzimy jakiejś osoby, wyznania czy rasy i czy to jest dobra droga; że może się nam przytrafić sytuacja w której to my będziemy zależni od nietolerowanej/prześladowanej osoby, a niekiedy zmiana nastawienia może polepszyć dotychczasowe życie, jak i samą osobę. Nie jest to produkcja ambitna, jednak sama wymowa filmu jest wartościowa i wielowymiarowa, która powoduje, że film wyróżnia się spośród innych polskich produkcji po roku 2000.

Faktycznie to jest komedia, ale średnio śmieszna. Prymitywny kibol spod znaku staje się chodzącym ideałem bo dowiedział się, że jest Żydem. Jak znam takich ludzi to w realnym życiu zapisałby się do innego fanklubu po prostu. Schematyczne to wszystko, dydaktycznie poprawne ani zabawne, ani dramatyczne.